Öykücü ve yazar. 9 Haziran 1906’da İstanbul’da dünyaya geldi. 23 Mayıs 1943’te Adapazarı’nda, yedek subay olarak askerlik görevini yaptığı sırada tifüs hastalığı nedeni ile yaşama veda etti. Adapazarı’nda toprağa verildi. İstanbul Erkek Lisesi’nden sonra bir süre İÜEF’ye devam ettiyse de bitirmeden ayrıldı. 1934’te Vakit gazetesinde çalışmaya başladı. Aynı gazetede yazı işleri müdürlüğü yaptı. Kenan Hulusi Koray, ilk yazı ve öykülerini fakülte öğrencisiyken Servetifünun-Uyanış dergisinde yayımladı. 1928’de şairane ve süslü bir üslupla yazılmış olan “Rübâb-ı Şikeste”, “Hâtıraların Hikâyesi”, “Bir Tutam Saç”, “Beyaz Güller”, “Çıplak Model”, “Güzel ve Esrarengiz”, “Bir Kölenin İntikamı” adlı romantik öyküleriyle tanındı. 1928’de yayımladıkları Yedi Meşale adlı kitap ve 8 sayı çıkabilen Meşale adlı dergiyle edebiyat dünyasına giren “Yedi Meşaleciler” arasında yer aldı. Milliyet, Vakit, İkdam, Tan, Resimli Uyanış, Hayat, Muhit, Mektep, Bütün, Yeni Türk Mecmuası, Yeni Mecmua, Varlık gibi dergi ve gazetelerde öykülerinin yanında düzyazı şiir, eleştiri ve röportajlar da yayımladı. Enginün, ilk öykülerinden başlayarak biçim ile özü uyuşturmaya çalıştığını belirttiği Kenan Hulusi için, “insanlara bakışı sevgi doludur, bütün beşeri zaaflar bazan bir kader halini alan ufak bir vak’a etrafında verilir. Hikâyelerinin dünyası genellikle İstanbul’dur ve beyaz Rusları konu alan hikâyeleri ayrıca dikkati çeker. Köy ise meseleleri ile hikâyelerine girer” değerlendirmesini yaptı. Kenan Hulusi’nin Cumhuriyet döneminde öykünün gelişimine yol açan yazarlardan biri olduğunu belirten O. Önertoy, daha çok, olayları gerçekleştiren kişiler üzerine dikkati çekerek “öykülerindeki kişilerin kimileri gerçek yaşamdan alınmış, kimileri de kendisinin idealinde yarattığı kişilerdir. Fizik ve psikolojik yapıları, toplumsal durumları belirlenmeyen bu kişiler özellikle korku öykülerinde kaderlerine boyun eğen insanlardır. Kimi öykülerinde de öykünün kahramanı hayvanlardır” der. B. Necatigil ise onun önce kelime, hayal ve renge önem vererek biçim sorunları üzerinde durduğunu, renkli ve hareketli bir üsluba eriştikten sonra, içe ve olaya geçerek olgunluk eserlerini verdiğini belirtir. Yazarın Vakit gazetesinde tefrika edilen “Osmanoflar” (1938) adlı romanı ile “RBK Pansiyonu” (1942) adlı uzun öyküsü kitaplaşmamıştır. Ayrıca ilk kitabının arka kapağında, yayımlanacağı belirtilen “Merzenguş Sultan” adlı öykü kitabı ile “Sürgün Yarası” ve “Roman” adlı romanları ile H. S. Gezgin’in yayımlanacağını belirttiği “Paraşüt” kitabı da basılmamıştır. ESERLERİ Öykü: “Yedi Meşale, (ortak kitap) İst.: Akşam Mtb., 1928, Bir Yudum Su, İst.: Muallim Ahmet Halit Kitaphanesi, 1929, Bahar Hikâyeleri, İst. Çığır Kitabevi, 1939, Son Öpüş, İst 1939, Bir Otelde Yedi Kişi, İst., 1940, Bir Yudum Su, (yedi yeni öyküyle birlikte) İst.: 1949, Hikâyeler, (der. İ. Enginün) İst.: Başbakanlık Kültür Müsteşarlığı, 1973, Beşer Dakikalık Hikâyeler, (haz. M. K. Özgül), İst.: Timaş, 2000”
