Bir sokağınız vardır, her yıl birkaç kez kazılır.
Bir gün su borusu arızalanır, ertesi hafta elektrik kablosu…
Sonra fiber internet için yeni bir hat döşenir, ay başında da kanalizasyon.
Yol kapatılır, açılır, yeniden kapatılır.
Her seferinde aynı çile: gürültü, toz, çamur.
Hem zaman kaybı, hem para kaybı.
Oysa dünyada bu sorun çoktan çözülmüş durumda.
Singapur’da, Hong Kong’da, bazı Avrupa şehirlerinde altyapı “ortak tünel” sistemiyle planlanıyor.
Su, elektrik, internet, doğalgaz…
Hepsi aynı koridorda yer alıyor.
Arıza çıktığında, yolu kazmaya gerek yok. Teknisyenler o tünele giriyor, işi halledip çıkıyor.
Bizdeyse her kurum kendi planıyla, kendi bütçesiyle, kendi ihalesiyle çalışıyor.
Biri bitiriyor, öteki başlıyor.
Sonuç: aynı sokak defalarca kazılıyor.
Belki de artık şunu sormamız gerekiyor:
Madem çözüm belli, biz neden hâlâ bu dağınıklığı yaşıyoruz?
Daha yaşanabilir şehirler için “ortak akıl” zor değil.
Biraz koordinasyon, biraz planlama, biraz da geleceği düşünmek yeterli.
Sorun sadece asfaltın altında değil.
Asıl sorun, masanın üstünde…
